Blog

27 juni 2020 In onrustdeskundige, Slaapcoach By SoSlaapje

Slapen en onrust baby 10-14 weken oud

Die glimlach! Een hele grote, mooie, tandloze, schattige lach! Eentje waar ik zo verliefd op word! En dat de hele tijd, als hij wakker is! Het is net alsof hij wil zeggen: dank je wel lieve mama en papa! Op zulke momenten lijkt alle ellende, heel eventjes, helemaal vergeten.

Intussen gaat het beetje bij beetje wat beter met Teun, en nu Teun ruim 10 weken oud is, mogen we met hem naar therapie. Teun blijkt al hard op weg om alles te verwerken, zoals de vervelende ervaring met het laseren van zijn tongriempje en lipbandje. Zijn klachten nemen dusdanig af, dat we besluiten af te bouwen met de medicatie, om te zien welk effect dit heeft. Teun reageert hier goed op.

Omdat de onrust behoorlijk onder controle is, gaan we zijn slaapjes in de wandelwagen proberen. We starten met één slaapje, en merken dat dit nu goed gaat. Dan gaan we verder met om en om, dit om oververmoeidheid te voorkomen. Het eerste slaapje doen we in de draagdoek en de volgende in de wandelwagen.

De eerste keer in de wandelwagen proberen is best spannend. Ingebakerd, op zijn zijliggingskussen, met een knuffeltje tegen zijn hoofd en met de Zazu Suzy (op strandje white noise) gaan we wandelen. En… Hij gaat slapen! Het duurt 20 minuten, en dan hebben we een slapende baby! De eerste keren blijven we voor de zekerheid lopen, en Teun slaapt heel goed. Daarna bouwen we het lopen beetje bij beetje af; we blijven de eerste 10 slaapminuten lopen (tot hij in zijn diepe slaap zit), tot we de wandelwagen kunnen stilzetten. Na een tijdje zijn we al zover dat we nog maar 1 slaapje overdag in de draagdoek doen.

We zien intussen een heel ander kind. Een blij en vrolijk jongetje, dat af en toe nog in zijn slaapt huilt. Wat een verschil met een paar weken geleden! Wat zijn we blij en trots!

9 juni 2020 In onrustdeskundige, Slaapcoach By SoSlaapje

Onrust en slapen baby 8-10 weken oud

Wat is het toch enorm frustrerend, verdrietig en killing om je eigen kind zo te zien huilen! Ik voel me machteloos. Wat willen wij graag dat zijn verdriet en stress af zou nemen. Zelf ervaren we ook veel stress en verdriet door zijn huilen.

Wij praten met en tegen Teun. We vertellen over zijn geboorte, wat er erna is gebeurd met zijn wervels, de krampen en het laseren. We zeggen dat het heel goed is dat hij huilt, dat hij alles eruit mag gooien. Door het zo te vertellen, keer op keer, begint ook een enorm gevoel van trots ontstaan. Wat super knap wat Teun heeft doorstaan.

Onderweg met een slapende en huilende Teun wordt Robbert door een meneer verdacht van mishandeling van zijn kind. Misschien ‘logisch’ met al het gekrijs, maar fijner was geweest als hij even had gevraagd wat er aan de hand, zonder meteen een conclusie te trekken en boos te reageren. Maar ook de mensen die zeggen ‘geniet er toch maar van’ kunnen momenteel rekenen op ons onbegrip. Ja, we genieten van het kleine mannetje, maar hoe moeten we genieten van het feit dat ons kind zo worstelt? In onze wandelingen merken we dat we bewust om mensen heen lopen, want geen reactie is soms gewoon veel fijner.

De dagen verstrijken. Het lijkt erop dat Teun beetje bij beetje wat rustiger wordt. Intussen lijkt het al een drietal dagen op rij beter te gaan. Eén goede dag kan toeval zijn, twee ook, maar bij drie wordt die kans toch steeds kleiner. Dit kan bijna geen toeval meer zijn. Is het de medicatie tegen zijn verborgen reflux, het praten of en combinatie hiervan? Heel voorzichtig worden we optimistisch. Het vertrouwen dat het beter gaat moet even groeien. Daarbij versoepelen eindelijk de maatregelen en mogen we bijna naar de cranio sacraal therapie! Het gaat de goede kant op, hebben we het diepste dal gehad?

Hij huilt, nouja, krijst nog wel, maar alleen in zijn slaap, als hij aan het verwerken is. Intussen een wereld van verschil met wanneer hij wakker is, want dan krijgen we ons ware kindje steeds meer te zien: een kleine lieve jongen met de allermooiste glimlach van de wereld!

24 mei 2020 In onrustdeskundige, Slaapcoach By SoSlaapje

Slapen en onrust baby 6-8 weken oud

Er is nog steeds geen zicht op versoepeling van de corona maatregelen. Het maakt ons radeloos, wat moeten we… De onrust van Teun is nog niet minder. Huilen na de voeding, huilen als hij moet slapen, huilen in zijn slaap. De hele dag huilen en krijsen, om gek van te worden. Soms zijn we even zo radeloos, dat we naar elkaar niet meer altijd even lief zijn, maar aan de andere kant zijn we ook weer zo’n sterk team samen. Het is soms moeilijk.

We zijn gestart met het toedienen van medicijn. Viermaal per dag medicatie tegen spruw, eenmaal per dag vitamine D en K, iedere voeding druppels tegen kramp, eenmaal per dag Nexium tegen reflux en tweemaal per dag zalf op zijn billen. We hebben maar even een schema gemaakt om niets te vergeten, maar alles voor een minder huilende Teun!

Op advies van de lactatiekundige vragen we bij de huisarts om een suspensie Omeprazol in plaats van Nexium, die we ook hebben gekregen. Zal dit de oplossing zijn, of in ieder geval de klachten verminderen? We hopen het zo. Dit gaan we de komende 2 weken uitproberen. Het toedienen gaat alvast een stuk makkelijker dan de Nexium, dat scheelt weer.

Ook weten we dat het verstandig is om te gaan oefenen met een flesje, zodat Teun leert om uit een fles te drinken. Net zoals slapen moet je dit leren. Teun wil momenteel geen speen, hoe zal het gaan met een flesje? Niet zoals we hadden gehoopt. Wanneer Teun de fles krijgt, begint hij direct enorm te kokhalzen en wordt hij hysterisch. Dit is ook het geval bij de 5 verschillende soorten speen die we al hebben geprobeerd. Misschien speelt de ervaring met zijn tong- en lipriempje hier in mee.

Gelukkig is langzaamaan de spruw verdwenen. Alleen het huilen wordt intussen erger en erger…. Huilen bij het wakker worden, als hij moet slapen, in zijn slaap. Arme jongen, wat is er toch?

We hebben telefonisch contact met de cranio sacraal therapeut, die ons eerder met Sophie heeft geholpen. Na ons verhaal gehoord te hebben, denkt ze dat hij last heeft van zijn geboorte (keizersnede), de krampen erna (door mijn antibiotica) en het laseren van zijn lipbandje en tongriempje. Haar advies: laat hem in zijn slaap huilen en maak hem niet wakker, dit is een stuk verwerking. Doe dit in jullie nabijheid, dus tegen je aan dragen in de draagdoek i.p.v. in de draagzak, praat tegen hem, laat hem het vervelende gevoel verwerken door hierover tegen hem te praten. Hij verstaat de woorden niet, maar voelt wat je zegt! Zou dat de oplossing zijn?

7 mei 2020 In onrustdeskundige, Slaapcoach By SoSlaapje

Slapen en onrust baby 4-6 weken oud

Thuis tijdens corona, met een pasgeboren, huilende Teun. Dat is zwaar voor hem, maar ook voor ons als ouders pittig. En natuurlijk heeft dit ook invloed op zijn zus Sophie. Teun heeft al heel wat meegemaakt in zijn korte bestaan; ontzettend last van krampjes, verschoven wervels en ook al gelaserd aan zijn lipbandje en tongriempje. En hij is pas 4 weken oud. Wat een kanjer dat hij dit al doorstaan heeft. Maar helaas is er nog steeds onrust en huilt hij nog veel. Wat is er aan de hand, Teun? De onmacht proberen we om te zetten in zoeken naar de juiste zorg.

Als je een huilende baby hebt, kom je in ieder geval wel aan beweging toe. Teun wil het best slapen als hij rechtop in de draagzak zit. We zijn inmiddels hard aan het werk om een top conditie te krijgen, want we lopen gemiddeld 10 kilometer op een dag, met uitschieters naar de 17,5 km. Per persoon per dag, dus. We lopen om en om, zo kunnen we de lasten delen en werken we ondertussen aan slapen hoe dan ook voor Teun. En zo kunnen we ook Sophie de aandacht geven die ze nodig heeft en verdient. Dit kan gelukkig nog, omdat Robbert 2 weken zorgverlof heeft gekregen om voor ons te kunnen zorgen. Door de Corona kan het niet anders en Miriam mag nog niet alles door de keizersnede.

Teun heeft geluk met 2 onrustdeskundigen als ouders. Naar je eigen kind kijken is moeilijker, dan kijken naar het kind van een ander in een consult. We bekijken nogmaals zijn symptomen en overleggen soms meer als collega’s dan als ouders. Onrust en huilen na een voeding, kokhalzen, verslikken, kwijlen, overstrekken, niet plat willen liggen, de hik. Zou het dan toch? Ja, we denken het wel. Maar willen we het zien of is het echt zo? Ja eigenlijk weten we het wel zeker. De krampjes, zijn wervels, zijn tong en lipbandje hebben verborgen reflux veroorzaakt. De houdingsadviezen passen we eigenlijk al toe vanaf zijn geboorte en deze hebben geen effect. Toch maar naar de huisarts. Als we bellen vragen ze of Teun moet hoesten? Ja hij hoest als hij zich verslikt, antwoord ik. Ik denk er niet bij na dat er Corona is, maar kijk vooral naar deze vraag in context met zijn verborgen reflux klachten. Maar Teun hoest, dus moet hij op het isolatie spreekuur komen. Gelukkig kunnen we het ook telefonisch doen. Omdat we precies kunnen uitleggen wat zijn symptomen zijn en wat we al gedaan hebben en het geringe effect ervan, krijgen we medicatie: Nexium. Deze gaan we starten met een proefperiode van 2 weken. Zal dit effect hebben? Zou er rust komen?

Ook hebben we contact met de ‘master of reflux en onrust’, Stephanie Molenaar. Ook zij bevestigd dat het toch wel heel erg op verborgen reflux lijkt. Met nog wat goede tips gaan we vol goede moed verder. Ook krijgen we de tip om Rufna van Baby & Care te vragen om advies. Zij geeft ons veel tips en adviseert ons onder andere een andere manier van voeden en om Teun zelf probiotica te geven i.p.v. via de borstvoeding .

Om het feest helemaal compleet te maken zit de spruw niet alleen op zijn billen, maar ook in zijn mond. Met een mandje vol medicijnen voor krampjes, reflux, vitamines en spruw en een bijna vol A4tje wat wanneer moet worden ingenomen, gaan we weer verder. Zal er rust komen? Dat lees je in de volgende blog.

13 april 2020 In onrustdeskundige, Slaapcoach By SoSlaapje

Slapen en onrust baby 2-4 weken oud

Daar zitten we dan. Thuis door het coronavirus, met een gillende baby en een peuter die ook haar aandacht verdient. Gelukkig zijn we voorlopig beiden thuis. We krijgen momenteel geen (k)raambezoek en de hulptroepen die klaar stonden om ons te helpen, mogen nu niet meer werken. Daar balen we van, want we willen heel graag hulp bij onze zoektocht naar de onrust van Teun. Gelukkig is het mooi weer en kunnen we lekker veel naar buiten. De buren zullen blij met ons zijn, maar ach, ook hun kinderen gillen en krijsen weleens.

Er is onrust, dit heeft invloed op het slapen. Daarom zijn we hard aan het werk met ‘slapen hoe dan ook’. Dat betekent dat we met alle macht proberen dat Teun gaat slapen om oververmoeidheid te voorkomen. Voor ons betekent dit heel veel wandelen met de draagzak, of rondjes rijden in de auto (op één van de meest onrustige dagen in totaal wel 5 uur lang). Het liefst wil je 2 slaapplekken creëren, het bedje en de wandelwagen. Maar bij Teun is het nu overdag de draagzak of auto waarin hij afwisselend wel wil slapen. ’s Nachts slaapt hij (nog) wel door het ontbreken van het circadiaanse ritme, in het nestje naast mij. Dit gaan we later, als de onrust zijn slaap niet meer kan storen, wel weer corrigeren.

In het bericht van de osteopaat, dat we niet meer mogen komen, staat dat het met een verwijzing van een arts wel mogelijk is om een afspraak te maken. We bellen snel de huisarts, die de verwijzing regelt, en zo kunnen we dus toch nog naar de osteopaat. Yes, eindelijk even een lichtpuntje! We maken snel een afspraak. Wanneer we bij hem zijn heeft hij weer veel werk aan zijn darmpjes, zijn wervels zijn gelukkig wel goed. We krijgen advies mee om het overstrekken tegen te gaan, belangrijk is de manier hoe we hem dragen, en wat kan helpen is om een hangmat voor in box te kopen, zodat hij meer gebogen ligt. Wie weet helpt dit. Via marktplaats hebben we al snel een tweedehands exemplaar gevonden.

En er volgt meer goed nieuws. De lactatiekundige is 24 uur zonder corona gerelateerde klachten en mag langskomen. Het moment van de waarheid… Ja, Teun heeft inderdaad een te kort tongriempje die verborgen is onder zijn tong en een te strak lipbandje. Dit is de oorzaak van het slechte drinken, vele luchthappen tijdens het drinken, de onrust en de krampjes. Gelukkig wordt er even spoed achter gezet en kan Teun de volgende dag al geholpen worden bij een gespecialiseerde tandartskliniek, waar ze de bandjes weg kunnen laseren. Zou dit het probleem zijn en gaat het beter worden? Het kan even duren voor we resultaat zien, want zijn mondje moet natuurlijk nog genezen.

Wat zijn we blij als hij al snel beter drinkgedrag laat zien en rustiger lijkt. Wat een verademing, minder gehuil. Maar helaas, van korte duur. De dagen erna wordt de onrust alleen maar erger, zonder dat het lijkt dat hij overmatig last heeft van krampen. De onrust lijkt met de dag steeds iets erger dan dat het al was. Heeft hij zo’n last van zijn behandeling, of is er misschien toch nog weer meer aan de hand? Dat lees je in de volgende blog.

4 april 2020 In onrustdeskundige, Slaapcoach By SoSlaapje

Slapen baby 0-2 weken

Zoals beloofd ga ik jullie meenemen in het slaapavontuur van onze zoon Teun. De eerste 2 weken heeft een pasgeboren baby de tijd nodig om te kunnen landen. De bevalling is een heftig iets, maar ook het wennen aan de wereld heeft even tijd nodig. Er wordt veel geslapen en gedronken en heel veel spannender wordt het nog niet. Omdat we bij onze dochter veel slaapproblemen hebben gehad vanwege een geboortetrauma, waar we veel later pas achter kwamen, wilden we dit deze keer proberen te voorkomen. We hadden al een aantal mensen ingeschakeld waar we na de geboorte bij problemen terecht zouden kunnen. We waren goed voorbereid, dachten we…

We beginnen bij het slapen. Na de geboorte slaapt een baby 16 tot 20 uur. Er is nog een omgekeerd dag en nacht ritme. Teun was in mijn buik altijd ‘wakker’ tussen 19.00 en 22.00 uur. Dit was na zijn geboorte ook het geval. De eerste dagen waren dit de meest onrustige uren. Om aan zijn dag- en nachtritme te werken lieten we overdag 2-3 uur tussen de slaapjes, dus wakker maken om te voeden. In de nacht hielden we 3-4 uur aan, maar Teun meldde zich iedere 3 uur. Overdag sliep hij gelukkig wel en wat waren we hier blij mee. Onze dochter was namelijk vanaf haar geboorte direct de hele dag wakker. Toen waren we nog geen slaapcoach (in opleiding) en dachten we dat dat normaal was. Daarmee begonnen haar slaapproblemen.

Na de geboorte van Teun begon meteen de onrust. We hadden beiden het gevoel dat er iets aan de hand was, maar wat… Direct na het voeden begon de onrust, elke keer weer. Wat zou er zijn? Als onrustdeskundige gaan je hersenen ratelen en gingen we meteen het lijstje afwerken… Is het reflux? Ja, de klachten lijken erop. Daarom hebben we het hoofdeind van zijn bedje hoger gezet, rechtop voeding gegeven en na de voeding langer rechtop houden. Dit gaf wel iets verlichting, maar niet veel. Is het een allergie? Zou kunnen, maar is nog wel een beetje vroeg, en niet alle klachten komen overeen. Is het dan het KISS syndroom? Ja, hij heeft wel een voorkeurshouding en ligt ook vaak overstrekt (als een omgekeerde banaan), dat zou dus kunnen. Maar dat krijsen, dat oorverdovende krijsen.. . Ja, het huiltje en zijn gedrag past wel bij krampen, maar dit lijkt extremer dan een beetje last van krampen. Zal het komen door de antibioticakuur van voor en na de bevalling? Dit heeft ook invloed op zijn darmen, maar als moeder ben ik wel aan de probiotica. Heel veel meer kan ik hier niet aan doen. Dit zal 48 uur na de kuur minder moeten zijn, maar helaas is dit niet het geval.

We schakelen een eerste hulplijn in; de osteopaat. We hadden sowieso al een check gepland na 2-3 weken, om even zijn lijfje na te kijken, iets wat in Denemarken, Noorwegen en Zweden heel normaal is. Wij vervroegen onze afspraak. De osteopaat constateert dat Teun zijn nek, rug en bekken vastzitten en dat er ontzettend veel spanning op zijn buik staat. De dag na de behandeling hebben we een heel ander kind, zo rustig en ontspannen. Helaas is dit van korte duur, maar gelukkig staat er alweer een nieuw afspraak voor over 1,5 week gepland.

Maar wat is er toch aan de hand?? Ik heb een heftige toeschietreflex, hierdoor krijgt hij zeker veel lucht binnen. Zal dit de oorzaak zijn? We schakelen een lactatiekundige in. Maar dan is er ook de Corona, en we wonen in Brabant, zo’n beetje midden in het epicentrum. Iedereen houdt zich netjes aan de regels om binnen te blijven. De lactatiekundige kijkt mee via videobellen, heeft een idee wat het kan zijn, maar kan het online niet goed beoordelen. Helaas is ze verkouden en mag ze nog niet op huisbezoek komen. Wij moeten dus nog even wachten. Dan komt ook het bericht dat we niet meer naar de osteopaat mogen, omdat alle contactberoepen niet uitgevoerd mogen worden.

Intussen zitten we met een kind, dat huilt, veel huilt, hard huilt, krijst. We kunnen nergens heen en voelen ons onmachtig. We krijgen nu geen ondersteuning van familie, om de kans op besmetting te verkleinen. We hebben zo sterk het gevoel dat er iets is, maar wat. Wat moeten we nu? In de volgende blog vertellen we hoe dit avontuur verder gaat.